Zgodnie z przysłowiem, czyli nie oceniaj po okładce

Niemal miesiąc temu popełniłem wpis przekonujący o tym, że czasem warto oceniać po okładce. Nadszedł jednak czas na twierdzenie przeciwstawne, czyli na pokazanie, że równie często po okładce nie warto oceniać. Powody są oczywiste – patrząc na samą okładkę, można stracić przebogatą treść. Przygotujcie więc swe estetyki na drastyczne doznania.

Mógłbym pójść po linii najmniejszego oporu i poznęcać się nad okładkami przeróżnych perełek self-publishingu, które można odnaleźć na Amazonie, ale nie byłoby w tym wiele frajdy. Po co kopać leżącego? Może kiedyś zaprezentuję listę najdziwniejszych książek napotkanych w odmętach sieci. Prezentując piękne okładki, trzymałem się okładek, z którymi sam miałem bezpośrednią styczność, czyli po prostu czytałem takie właśnie wydanie. Tym razem mi się to nie udało. Okazuje się, że w me czytelnicze macki wpadło niewiele okładek odpychających. Postanowiłem więc poszerzyć horyzonty – wybór będzie więc bogaty i geograficznie urozmaicony.

Zanim przejdę do sedna wpisu polecę jeszcze dwa wpisy około-okładkowe. Owca z książką dopiero co popełniła wpis Nerwica okładkowych natręctw – samo zło, w którym przedstawia swe frustracje z punktu widzenia regałowo-estetycznego. Czasu zaś temu sporo Gosiarella popełniła prześwietny wpis o lenistwie wydawców i niebezpieczeństwach korzystania ze baz zdjęć stockowych: Okładkowe duble.

Nie przedłużam dalej. Oto zróżnicowany geograficznie i katastrofalnie wybór okropnych okładek do wspaniałych lub przynajmniej dobrze znanych książek:

This slideshow requires JavaScript.

Mam nadzieję, że nie spowodowałem trwałych uszkodzeń Waszych zmysłów estetycznych. Liczę na to, że dzięki temu spektaklowi osobliwości docenicie odpowiednio te świetne okładki.

Brzydota bywa czasem gwarancją moralności. [Octave Mirbeau – Dziennik panny służącej]