"Natura ludzka nigdzie nie jest tak słaba, jak w księgarni"

Miesiąc: listopad 2018 Strona 1 z 2

Przyjemność wskazana, wzbroniona czy wstydliwa, czyli podejście do czytania

Wpisy nierecenzenckie w głowie Pożeracza zjawiają się na sposoby różne. Niektóre gnieżdżą się tam od dawna i na spisanie oczekują – tak jest z seriami i wyliczankami. Część wskakuje tam reakcyjnie, gdy dochodzi do blogowego lub wydawniczego zamieszania albo też jest relacja do stworzenia. Jeszcze inne funkcjonują na zasadzie kuli śniegowej – powolutku zbierają głosy, argumenty i artykuły by w końcu przekroczyć masę krytyczną i zmaterializować się na blogu. Tak też właśnie było z wpisem niniejszym, który toczył się za mną już od czasu jakiegoś.

przyjemność

A skoro wpis o przyjemności…

Książka z innej planety, czyli „Porwanie na planecie Z” Natalii Kuntić

Czytelnik napotyka na swej drodze książki wywołujące reakcje przeróżne. Czasem od pierwszego zdania literacką miłość wywołują, a czasem po pierwszych stronach rzucić się chce w kąt. W niektórych zaś przypadkach dominuje poczucie skonfundowania. Zniszczę tu wszelki suspens, ale Porwanie na planecie Z było dla mnie powieścią raczącą mnie regularnie niedostatkami, ale na koniec i tak pozostałem z wrażeniem pozytywnym. Mówiąc zaś prościej: nie do końca wiem, dlaczego mi się spodobało, i mam nadzieję, że spisanie niniejszej recenzji pomoże mi to ustalić.

porwanie na planecie

Kompensacja poprzez działanie, czyli blogoksiążkowa ankieta

Pożeracz to stworzenie ciekawskie i do dyskusji skore. Przeważnie cechy te ujawnia z ukrycia i publicznie pokazuje się rzadko. Jednak bytność jego nie tak dawna na Big Booku sprawiła, że czytanie i słuchanie relacji z dopiero co zakończonej Literackiej Stolicy wpędziło go w stan niedoboru. Radość z zachowania nieuchwytności została przeważona przez frasunek nad nikogo niespotkaniem. Życie nie znosi jednak pustki, więc nastąpić musiała kompensacja, która upostaciowiła się jako niniejsza ankieta.

ankieta

Utrata wielogłosem wypowiedziana, czyli „Jestem tęsknię mówię” Yūko Tsushimy

Choć biograficzne odczytywanie twórczości literackiej nie jest mi w smak, ale nawet ja nie śmiem zaprzeczyć, że twórczość ta bywa wypadkową życiowych doświadczeń. Sztuka nie zawsze stanowi sposób na przepracowanie własnych traum i zapewne wielu autorów unika wplatania elementów biograficznych do swych dzieł. Yūko Tsushima na pewno do nich nie należy. Jak wskazuje wstęp autorstwa Aleksandy Szczechli oraz dalsza lektura, Jestem tęsknię mówię to zbiór gęsty od wątków osobistych, które koncentrują się wokół odchodzenia bliskich.

jestem tęsknię mówię

Gra w niewidzialną tęczę, czyli przegląd postmodernizm polecający

Przygotowując to zestawienie, porywam się na rzecz ryzykowną podwójnie. Z jednej strony nie tak dawno temu popełniłem wpis o podobnym zakresie tematycznym, ale skupiający się na metafikcji. Z drugiej zaś postmodernizm jest tworem na tyle płynnym, że na poły żartobliwie mówi się, że jeśli ktoś pisze, że wie, czym jest postmodernizm, to znaczy, że nie wie, czym jest postmodernizm. Jednak mimo efemeryczność za gatunkiem tym przepadam, a wpis wspomniany postmodernizm obejmował niejako pobocznie, polecankę postanowiłem ponowić.

postmodernizm

Data.Tron / Ryoji Ikeda

Strona 1 z 2

Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén