Tam, gdzie mieszka literatura, czyli pisarskie pielesze

Turystyka literacka to mało dość niepozorna gałąź branży turystycznej. Są miasta, które dość mocno wykorzystują swój potencjał, jak na przykład Dublin w przypadku Jamesa Joyce’a. Jednak rzadko się zdarza, by ktoś wybrał się celowo i specjalnie w podróż książkowym szlakiem. Czasem przypadkiem zawita się do takiego miejsca przy okazji innej peregrynacji. Dziś więc zabiorę Was w krótką wpisowo acz długą kilometrowo podróż szlakiem pisarskich pieleszy.

Nie będę się rozpisywał za bardzo, a każde zdjęcie będzie linkowo-klikalne – zabierze Was w miejsce, w którym będziecie mogli poczytać więcej o danym miejscu. Oto więc domy literackie wysoce.

Jane Austen: Chawton House

W salonie tego domu, przy stoliku o trzech nogach Jane Austen wprowadzała poprawki do Dumy i uprzedzenia oraz Rozważnej i romantycznej. Z faktów nieprzydatnych – pisarka codziennie o 9 rano przygotowywała śniadanie.

Lord Byron: Newstead Abbey

Gdy Byron wprowadzał się tu w wielu lat dziesięciu, wszystko popadało w ruinę. Sam pisarz dopuszczał się tam przeróżnych eksceców – urządzał sobie treningi strzelecki w pokojach, a nawet ugościł oswojonego niedźwiedzia i wilka.

Dylan Thomas: Boathouse, Laugharne

Widok przepiękny, ale dom raczej skromny – zwłaszcza w porównaniu z pozostałymi. Uroku jednak nie da mu się odmówić.

Władimir Nabokow: Rożdiestwieno

Dom rodzinny Nabokowa i jedyny dom, który należał do niego. Nie nacieszył się własnością – dom dostał w spadku w 1916 roku, a w 1917 opuścił ojczyznę ze względu na rewolucję.

Gore Vidal: La Rondinaia

To domostwo zdecydowanie wygrywa pod kątek zjawiskowości. Świadczy też o tym, że autor nie miał lęku wysokości. W ramach ciekawostki – niedawno posiadłość ta była na sprzedaż.

Wielu: Hotel Chelsea

Jeśli ktoś chce złapać wiele srok za ogon, to ten hotel będzie strzałem w dziesiątkę. A właściwie to dziesiątki. Przy 23 ulicy pomiędzy siódmą i ósmą aleją nocowali między innymi Mark Twain, Arthur C. Clarke, William S. Burroughs, Leonard Cohen, Jack Kerouac, Tennessee Williams, Gore Vidal, Jean-Paul Sartre, Thomas Wolfe czy też Arthur Miller. A to tylko sami literaci. Doliczyć do tego można szerokie grono sław innych gałęzi kultury. Do tego kręcono tam kilka filmów, a hotelowi utwory swe poświęcali przeróżni muzycy.

Nabrał ktoś ochoty na wyprawę? A może ktoś zaproponuje mi odwiedziny gdzieś w polskich stronach? Ciekawym bardzo. A na koniec zagadka – biorąc pod uwagę poniższy wiersz, jaki jest jeden z ulubionych filmów Pożeracza?

Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy,
Starość u kresu dnia niech płonie, krwawi;
Buntuj się, buntuj, gdy światło się mroczy.

Mędrcy, choć wiedzą, że ciemność w nich wkroczy –
Bo nie rozszczepią słowami błyskawic –
Nie wchodzą cicho do tej dobrej nocy.

Cnotliwi, płacząc kiedy ich otoczy
Wspomnienie czynów w kruchym wieńcu sławy,
Niech się buntują, gdy światło się mroczy.

Szaleni słońce chwytający w locie,
Wasz śpiew radosny by mu trenem łzawym;
Nie wchodźcie cicho do tej dobrej nocy.

Posępnym, którym śmierć oślepia oczy,
Niech wzrok się w blasku jak meteor pławi;
Niech się buntują, gdy światło się mroczy.

Błogosławieństwem i klątwą niech broczy
Łza twoja, ojcze w niebie niełaskawym.
Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy.
Buntuj się, buntuj, gdy światło się mroczy

[Dylan Thomas; Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy]