It’s dangerous to go alone, czyli Pożeracz na Pyrkonie

Wstępy do wpisów na tym blogu często służyły za medium dla mych wyznań. Nie inaczej będzie tym razem. Nie wiem, na ile to dziwne, ale aż do ostatniego weekendu nie byłem na żadnym konwencie. Studiowałem w Poznaniu, mieszkam tu od roku, ale nie byłem ani na Pyrkonie, ani Polconie. Wpłaciłem opłaty za Nidzicę, gdy miał się na niej zjawić George R.R. Martin, ale okoliczności inne wyjazd mi uniemożliwiły. Rok 2016 stał się jednak rokiem przełomowym, w którym Pożeracz został oszołomiony przez Pyrkon. Niestety, nie tylko pozytywnie.

Zaznaczę od razu, by nie było wątpliwości i złorzeczeń: na Pyrkonie byłem część soboty (samodzielnie) i niedzieli (z familią), więc perspektywę mam mocno ograniczoną. Wiążą się z tym dwie sprawy: (1) nie będę spisywał pełnej relacji, bo nie mam wielce z czego; (2) wniosków mych nie należy traktować jako jedynych, słusznych i ostatecznych. Sprawę zaś potraktuję punktowo.

It’s dangerous to go alone – Głównym błędem mym było udanie się na Pyrkon samotnie. Zwłaszcza, gdy weźmie się pod uwagę to, że – eufemistycznie rzecz ujmując – nie należę do osób łatwo nawiązujących nowe znajomości. Efektem takiego niedopatrzenia był zdezorientowany i oszołomiony Pożeracz wędrujący pomiędzy rozlicznymi stoiskami, atrakcjami i personami. Samodzielne wyjście miało ten plus, że mogłem się szwendać gdzie mi się podobało i gapić się dowolną ilość czasu na modele Sokołów Millenium i Chocobo wykonane z Lego.

I want it all, I want it now – Oszołomienie pożeraczowe brało się po części z natłoku strasznie pięknych i pięknie strasznych kubków, plakatów, podkładek, kieliszków, koszulek, bluz, czapek, pluszaków, gorsetów, itd., itp., które można było sobie zakupić. Ja nie obrażę się za nazwanie mej persony geekiem, nerdem czy innym takim, ale jestem bardzo ostrożny przy zakupach w tych tematach. Jeśli mam wydać ponad 50 złotych, a może nawet i mniej, na koszulkę, to w 99% przypadków wybieram książkę. Tak było i tym razem – pierwszego dnia koszulki zakupiłem potomkom, a sobie Imago Żwikiewicza. Dopiero dnia drugiego podpuszczany przez małżonkę zakupiłem dla siebie koszulkę z herbem i mottem rodu Starków.

All the people, so many people – Pyrkon zdecydowanie nie jest imprezą dla osób, które źle czują się w tłumie. Poznańska impreza jest największą tego typu imprezą w kraju i w tym roku przyciągnęła niecałe 40 tysięcy osób. Część targowo-sprzedażowa jest spora, ale wystawców od groma, więc pomiędzy stoiskami ciągle wiły się tabunu ludzkie. Froteryści i froterystki mieli używanie. Plus za to, że nie dopatrzyłem się tu zamieszania organizacyjnego.

Loterie przyciągały tłumy, niezależnie od stoiska

Kolejki, kolejki wszędzie – Niestety, taka ilość osób wiązała się też z tym, że do wszystkiego były kolejki. Oddać krwi mi się nie udało, gdyż w krwiobusie był już komplet. Świetnie, że tyle osób chętnych, ale tu chyba RCKiK mogło się bardziej postarać – autobusy były dwa, więc pewnie można było kogoś wysłać po dodatkowe „materiały eksploatacyjne”. Zresztą RCKiK siedzibę ma całkiem niedaleko targów. Jednak dla większości konwentowiczów dużo większy, głośno komentowany, problem stanowiły trudności z dostaniem się na prelekcje. Nawet ustawienie się w kolejce na godzinę przed czasem nie gwarantowało miejsca w sali. Mi się udało wejść na te dwie, które chciałem, ale to dzięki temu, że byłem sam i byłem gotów stać 20 minut przed salą, licząc, że ktoś wyjdzie i znajdzie się miejsce dla mnie.

W tym temacie potrzebne będą jakieś poważne zmiany, bo wygląda na to, że Pyrkon szybko robi się zbyt duży dla swojego dobra.

Niestety, Han i Chewie wyszli z kabiny na czas konwentu

Bardzo cieszę się, że udało mi się spotkać i zamienić kilka słów z Marcinem Przybyłkiem, który w realu jest tak samo pełnym pozytywnej energii człowiekiem, co i w formie wirtualnej. Udało się też namierzyć Hadynę z Rozkmin Hadyny i słów miłych kilka zamienić. A do tego napatrzyłem się mnóstwo fantastycznych kostiumów, strojów, przebrań, akcesoriów i pancerzy. Pyrkon silny jest cosplayem, lecz Pożeracz nie fotografował, gdyż jakoś mu z tym nieswojo.

Filozofia Gwiezdnych Wojen i komplet na sali

Paradoksalnie rzecz ujmując, nie mogę do końca stwierdzić, że byłem na swoim pierwszym konwencie. Może i formalnie tak, ale Pyrkon na dzień dzisiejszy bardziej przypomina imprezę okołofantastyczną z częścią targową, zabawową i konwentem gdzieś z boku. Ale może duże imprezy tak po prostu wyglądają? Tego nie wiem, ale wiem, że zbudziła się we mnie chęć zobaczenia, jak sprawy się mają z mniejszymi imprezami tego typu.

Wpis się kończy, więc Vader szykuje się do odlotu