"Natura ludzka nigdzie nie jest tak słaba, jak w księgarni"

Tag: zakopane

Kawalkada kontrastów, czyli „Krupówki” Piotra Mazika i Kuby Szpilki

Każdy, kto od czasu jakiegoś śledzi pożeraczowe media socjalne, zaobserwować mógł pewien podróżniczo-książkowy zwyczaj. Otóż od pewnego czasu każda wyprawa nieco dłuższa równa się zakupowi książki. Tak trafił do mnie po krakowsku Hrabal czy po wrocławsku Ballard, które przeczytałem dość prędko po zakupie. Jednak dwa lata temu w Zakopanem zakupiłem zaś Krupówki Kuby Szpilki i Piotra Mazika, które to z kolei musiały poczekać aż do dziś – nieczytane powróciły nawet w Tatry. Ich czas nadszedł dopiero teraz.

krupówki okładka czarne

Do trzech razy szlakiem, czyli Zakopane raz kolejny

Coroczne wpisy pourlopowe stały się pożeraczową świecką tradycją. A ze względu na nieustającą do Tatr słabość tradycja ta jest przewidywalnie powtarzalna. A mówiąc prosto: trzeci raz z rzędu wybrałem się z familią do Zakopanego, by tatrzańskie szlaki przemierzać, i mam dla Was garść zdjęć oraz (nie)losowych przemyśleń. Tym razem przygotowanie wpisu zajęło nieco więcej czasu, ale przez to wpasuje się w wakacji zakończenie. W sam raz, by tęsknić do następnych. Chlip, chlip.

zakopane 2018

Wbrew cytatom i powrotnie, czyli ponowny wywczas w Zakopanem

Niemal rok temu pożeraczowa familia wybrała się pod samiuśkie Tatry, czyli urlopowała się w Zakopanem. Urlop udał się w stopniu bardzo wysokim, więc w tym tradycja została podtrzymana. Znów względność czasu ujawniła się dobitnie, gdy pobyt dłuższy niż w zeszłym roku zleciał tak samo prędko albo i szybciej niż rok temu. Po raz kolejny pozostały wspomnienia i zdjęcia, ale ciupagi zastąpione zostały przez jedyne i niepowtarzalne kije tatrzańskie™ (sztuk trzy).

dolina pięciu stawów

Powrót po latach albo po górach z potomstwem, czyli wywczas w Zakopanem

Nie poczynię tym stwierdzeniem żadnego przełomowego odkrycia, lecz przemijanie urlopu jest jednym z najdoskonalszych dowodów na względność czasu. Ledwo co pisałem i publikowałem wpis o książkach górskich, a teraz pozostały tylko wspomnienia, zdjęcia i ciupagi (sztuk dwie). Niby dwa tygodnie to nie szmat czasu, lecz czasem pracowe tygodnie dwa rozciągać potrafią się niemożebnie. Odkładając jednak te smęty na bok, oto o wyprawie mej słów kilka.

DSC_1181

Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén