Rok po roku, czyli 2 urodziny bloga i konkurs

Przegapianie urodzin to chyba standard w blogosferze książkowej. Co jakiś czas natykam się albo na spóźnione wpisy albo też zdawkowe napomknięcia. Widać zaczytanie nie sprzyja precyzyjnemu mierzeniu upływu czasu lub też to kwestia podejścia do blogowania. Ja sam w zeszłym roku zupełnie pokręciłem miesiące, bo byłem święcie przekonany, że blog wystartował w październiku. Nie dość, że się spóźniłem, to jeszcze nie czułem, że mam wiele do przekazania po roku. W tym roku płatność za domenę posłużyła za skuteczne przypomnienie, więc czeka Was garść mych przemyśleń. No i konkurs okolicznościowy.

Zacznę od podziękowań. Należą się one przede wszystkim Wam, Czytelnikom – tym komentującym i tym pozostającym w ukryciu. Bardzo cieszę się, że przez te dwa lata udało mi się zebrać grupę stałych odwiedzających. Lubię pisać o książkach i nie trzeba mnie wielce do tego zachęcać, ale pisanie bloga bez czytelników byłoby jak wykład przed pustą salą. Można, ale po co? Motywacja szybko by mi uciekła. Każdy komentarz, like i wizyta na stronie to kolejna porcja zachęty dla Pożeracza. Jeśli wszystko nadal będzie się układało tak dobrze, to jeszcze wiele rocznic przed nami. Podziękowania należą się też dla wydawców, a w zasadzie zatrudnionych przez nie osób odpowiedzialnych za kontakty z blogerami. Dziękuję za życzliwość, zaufanie i profesjonalizm. Przyznam zupełnie szczerze, że najgorszym, co mi się przydarzyło na tym froncie, była cisza.

Drugim punktem programu są zdrada i wdzięczność. Mam Wam bowiem zamiar zdradzić pewną tajemnicę, odsłonić na moment kulisy powstania niniejszego bloga. O swych motywacjach powiązanych z poziomem niektórych recenzji już pisałem, więc dziś kilka słów o mych przygotowaniach. A nuż komuś to pomoże. Otóż, nie licząc samodzielnego rozeznania w temacie domen, platform i tym podobnych, zwróciłem się z bezpośrednią prośbą o poradę do dwóch osób: Rafała z CzytamRecenzuje oraz Natalii z Kroniki kota nakręcacza. Oboje odpowiedzieli mi przyjaźnie i rzeczowo. Wtedy dziękowałem im osobiście, a dziś publicznie wyrażam wdzięczność. Nie dość, że rady były cenne, to jeszcze taka życzliwość na starcie potwierdziła, że decyzja o założeniu bloga była słuszna. Jeśli czytają to jakieś osoby na początku swej blogowej drogi, to polecam dwa wpisy Rafała: ten o momentach przełomowych dla jego bloga i o blogowaniu od środka.

U mnie takich momentów przełomowych brak, a główną zmianą było obniżenie systematyczności. Początkowo starałem się pisać trzy wpisy tygodniowo, ale więcej było z tego zgryzoty niż korzyści. Raz, że zaowocowało kilkoma wpisami „wypełniaczowymi”, których staram się jednak unikać, a dwa, że skracało dostępny w tygodniu czas na pisanie tych pozostałych. Nie rezygnuję zupełnie z systematyczności i staram się publikować dwa wpisy w tygodniu, gdyż bez tego szybko pewnie bym zniknął w ogóle. Moje dotychczasowe doświadczenia sieciowe pokazały mi nie raz, że bez regularności nie utrzymam motywacji. Powroty po przerwach nigdy mi się nie udawały, zawsze były krótkotrwałe. Poza tym jest to dla mnie optymalna ilość, biorąc pod uwagę tempo czytania i zasób wpisów nie będących recenzjami. Nie zmieniło się za to główne założenie bloga, czyli pisanie o wszystkim, co czytam. Czytam zaś rzeczy mocno różnorodne, więc blog ten żadnej specjalizacji ni profilowania się nie doczeka. Komercyjnie pewnie na tym tracę, ale trudno. Zresztą to akurat kolejny punkt do nadchodzącego wpisu o barterze i tym podobnych. Jeśli zaś o wpisy chodzi, to cieszy mnie pozytywny odzew na rozmowy z autorami, wpisy krytyczno-literackie i czasopismowe, a także blogowo-promocyjne.

Co więc czeka Pożeracza w nadchodzącym roku? Nie szykuję żadnej rewolucji, a raczej będę działał zgodnie z zasadą „nie naprawiaj, jeśli nie jest zepsute”. Będzie więc więcej rozmów (niektóre w toku), czasopism (kolejne do przeglądu zakupione), krytyczno-literackich dywagacji, blogowego promowania oraz recenzji. Jest też kilka nowych pomysłów, w tym jeden bardzo konkretny, ale tu trzeba ostrożnie postępować – zbyt duża liczba regularnych serii grozi tym, że będą one jeszcze bardziej rozstrzelone w czasie i recenzji nie będzie gdzie upychać. Na razie udaje mi się utrzymać kruchą równowagę – nie brakuje mi tematów ani też nie brakuje mi terminów. Ale, ale… Jestem nieustannie otwarty na sugestie, propozycje i inne nagabywania. Jeśli czegoś Wam brak, chcecie więcej wpisów z której kategorii, piszcie śmiało – to doskonała okazja.

Coś niemiłosiernie się rozciąga ten wpis urodzinowy. Niepoprawny ze mnie grafoman. Miarkuję się więc i przechodzę do części celebracyjnej, czyli konkursu. Urodziny są drugie, więc i nagrody będą dwie, w tym jedna podwójna. A oto i one:

♦ ZESTAW 2 KSIĄŻEK

(Amerykańska sielanka Philipa Rotha + Ostrze Joe Abercrombiego)

♦ WPIS NA ŻĄDANIE

Zgodnie z blogową tradycją zwycięzcy wyłonieni zostaną w drodze losowania. Żeby wziąć udział w losowaniu wystarczy skomentować ten wpis lub też powiązany post na Facebooku. Wszelkie polubienia i udostępniania są mile widziane, lecz niekonieczne. Miło byłoby, gdyby komentarz dotyczył przyszłości bloga, czyli zawierał jakąś poradę, zażalenie lub też życzenie. W losowaniu wezmą udział komentarze napisane do 20 września (włącznie), a wyniki ogłoszę równo za tydzień. Powodzenia!

Błądzi człowiek, póki dąży

[Johann Wolfgang von Goethe, Faust]