"Natura ludzka nigdzie nie jest tak słaba, jak w księgarni"

Kategoria: Książki Strona 1 z 88

Wiewajże wietrze wieczorowy, czyli „Poświst” Justyny Hankus

Jakoś tak się zdarzyło, że mimo pochłaniania większości katalogu Powergraphu, nie wgryzłem się w poprzednią powieść Justyny Hankus. Nie wiem, czy to była kwestia recenzenckiego obłożenia, czy też niepewności względem gatunkowego namnażania w postaci podtytułowego folk noir, ale już mrocznemu kogutowi oprzeć się nie potrafiłem. Oto więc i Poświst.

poświst okładka

Z Archiwum Q, czyli „Zamęt” Neala Stephensona

Pierwszym tom Cyklu Barokowego był dziełem bardzo specyficznym. Była to książka, która w atrakcyjny dla czytelnika sposób potrafiła połączyć całe zatrzęsienie wątków i tonę informacji z zakresu nauki i ekonomii ze szczątkowymi ilościami akcji. Ta paradoksalna mieszanka była strawna głównie dzięki erudycji autora. Czy Zamęt powtarza ten wyczyn, czy może tytuł jest nazbyt trafny?

zamęt stephenson

Oczy otwarte, czyli „Chodźmy w Las!” Dariusza Dziektarza

Nieco ponad rok temu chwaliłem Powergraph za gatunkowy skok w bok i wkroczenie na ścieżkę przyrodniczo-naukową. Książkowy debiut Dariusza Dziektarza był zresztą i dla mnie ciekawą odmianą, bo choć stworzenie ze mnie ciekawskie, to po tematykę czysto roślinno-zwierzęcą sięgam rzadko. Tym bardziej więc ucieszyłem się, że najwyraźniej ta odmiana odniosła sukces, który umożliwił tak szybkie wydanie Chodźmy w las!

chodźmy w las

Z Archiwum Q, czyli „Londyn NW” Zadie Smith

Pierwszy kontakt z autorami uznanymi przez krytyków czy też w inny sposób rozpoznawalnymi jest obarczony pewnym ryzykiem. W zależności od nastawienia do takich pochwał trzeba mocno się natrudzić, by wyzbyć się swych negatywnych czy też pozytywnych oczekiwań. Zadie Smith jest jedną z takich autorów – młoda córka emigrantki, nominowana do nagrody Bookera i z głośną debiutancką powieścią. Wydany ostatnio Londyn NW, ostatnia powieść Smith, to dobra okazja, aby zmierzyć się z takim wyzwaniem.

londyn nw

Pomieszanie pokręcone a profetyczne, czyli „49 idzie pod młotek” Thomasa Pynchona

Wpis ten powinienem zacząć od jakiegoś zabawnie przesadzone przedstawienia tajemniczej persony autora powieści niniejszej. Jednak zamiast tego pojęczę krótko na tempo czasu upływu. Przeżyłem bowiem drobny kryzys egzystencjalny po sprawdzeniu daty publikacji recenzji Wady ukrytej: to było ponad osiem lat temu! Drogi czasie, mam prośbę: nie zapier…niczaj tak. Czasu Waszego jednak nie marnuję dalej i ogłaszam, że 49 idzie pod młotek.

49 idzie pod młotek

Strona 1 z 88

Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén