Perły przed Pożeracza, czyli o zdobyczach z lumpeksów

Wystarczy Pożeraczowi kilka miłych słów, a już się bierze do roboty. Wielce łaskawa Moreni wyróżniła mnie niedawno w swoim przeglądzie blogów wartych i uwagi, lecz w swej rekomendacji wbiła życzliwą szpilę, gdyż napisała: „mógłby czasem jeszcze pisać o jakiejś fantastyce z zagranicy, której u nas nie wydali„. Nieco nieświadomie autorka złowieszczego Świnkonomiconu uderzyła w strunę czułą. Odchodząc z Poltera et consortes, powziąłem bowiem mocne postanowienie nie tylko powrotu do wielu odłożonych lektur, ale i intensywniejszego sięgnięcia poza granice Polski. Zacząłem nawet słuchać różnych anglojęzycznych podcastów książkowych, ale z czasem czasu zaczęło brakować, a i inicjatywa przygasła. Gdy zaś spojrzałem nieco bardziej wstecz, lumpeksy okazały się ostoją mych nieprzetłumaczonych ciekawostek.

Nim jednak przestąpię progi second handu, kilka słów próby odpowiedzi przez sobą i Wami na pytanie: dlaczegóż tak się stało? Problem podcastowy stanowi część odpowiedzi na to pytanie – nie licząc newsów o Hugo, Nebulach i innych nagrodach nie śledzę niemal zagranicznego rynku wydawniczego, tak fantastycznego, jak i jakiegokolwiek innego. Nadal śledzę kilku autorów na Twitterze, ale tego już niemal nie odwiedzam. Podobnie jak z podcastami – swego czasu podczytywałem kilka stron okołoksiążkowych. Były to witryny dobre albo i bardzo dobre, podcasty tak samo, ale znów rozbiło się o kwestię czasu. Czytanie na bloga wraz z czytaniem blogów pożera większość mojego czasu wyświetlaczowego. W okolice polskich portali i blogów trafiają zaś tylko newsy o autorach już u nas wydawanych albo tych, którzy właśnie wydani mają zostać. Nie ma innej drogi: aby wyjść poza lokalny bąbel, trzeba poszerzyć internetowe kręgi. Skoro zaś nie mam wiedzy o interesujących nowościach i nie tylko z zagranicy, to nie mają jak one wpaść w moje łapki w trakcie zakupów. Nie bywam też na Wyspach ni w USA, więc przypadkowe zakupy były możliwe jedynie we wspomnianych lumpeksach. W trakcie mych wypraw łowieckich, gdy to przerzucałem całą furę przeróżnych czytadeł, decydował opis na okładce oraz czytelniczy nos.

Poniżej prezentuję kilka nieobecnych jeszcze w Polsce perełek, które ten nos wyniuchał…

Woman on the Edge of Time

Marge Piercy

Oto powieść tak dalece odległa od tego, co można napotkać w lumpeksowych stosach (romanse, sensacja, albumy), jak tylko się da. Woman on the Edge of Time to powieść w poruszający sposób łącząca obraz przyszłości, w której środowisko zostało w dużej mierze zniszczone przez megakorporacje, którym przeciwstawiają się nieliczne enklawy oporu, z współczesną tragedią kobiety zamkniętej w zakładzie psychiatrycznym. Jest to opowieść o wydźwięku feministycznym, anarchistycznym i ekologicznym, a mi się wydaje, że dziś jeszcze bardziej aktualna niż w momencie wydania. Chwalona przez krytyków, stawiana na równi z dziełami Atwood i Le Guin, w USA wznawiana kilka razy. Polecam bardzo gorąco.

Shades of Grey

Jasper Fforde

Czemuż, ach czemuż, Czytelniku Polski nie poznałeś się na Ffordzie? Seria o Thursday Next przeszła u nas bez echa, a to przecież nie tylko seria pełna humoru, ale i hołd złożony czytelnictwu. Może z tego powodu na polski nie została przetłumaczona powieść Shades of Grey, dystopia, w której głównym motywem są… kolory. Chromatacia to alternatywna wersja Anglii, w której o statusie społecznym decyduje biegłość w rozróżnianiu kolorów. W tle zaś kłamliwy rząd, wielki spisek i zakazane łyżki oraz nieco poważniejszych, ciut mrocznych półtonów. Niestety, data premiery kolejnego tomu jest ciągle przesuwana i nadal niepewna.

In the Evil Day

Peter Temple

Ciężki, duszny thriller od autora z Australii, lecz toczący się równolegle w RPA i Niemczech. Dwóch bohaterów, dwie historie i zero czarno-białych podziałów. Żaden z protagonistów nie jest człowiekiem bez skazy i po części trudno im kibicować, ale i tak dużym napięciem oczekuje się punktu, w których ich historie się splotą i co z tego wyniknie. Czytałem tę powieść czasu temu wiele, ale pamiętam, że była to ciekawa odmiana po tych wszystkich Cusslerach, Childach i innych, które może i rozrywkowo są porządne, ale niewiele poza tym. W dodatku Temple ma dość charakterystyczny styl – pisze bardzo zwięźle i oszczędnie, ale swymi krótkimi zdaniami trafia w punkt.

Dark Hollow

John Connolly

Tu pozwoliłem sobie na pewną dezynwolturę względem własnych założeń – ta powieść została wydana w Polsce, ale za to z okładką zdolną odstraszyć i najodważniejszych eksperymentatorów (klikacie na własną odpowiedzialność). W dodatku to druga powieść w serii o niejakim Charliem Parkerze. Wydanie angielskie też urodą pod tym względem nie grzeszą, ale daleko im do tworu wydawnictwa C&T. Dark Hollow (jak na marudę przystało, polski tytuł też mi nie pasuje) to znów thriller i znów z duszną atmosferą, ale zmierzającą w stronę grozy i makabry. Charlie próbuje ułożyć sobie życie po tragedii, która go spotkała, i wraca do rodzinnego Maine. Przypadkowe spotkanie i brutalne morderstwo pchają go ku potwornemu Calebowi Kyle’owi i historii jego dziadka. Za rekomendację niech posłuży fakt, że tak jak książkowy horror mnie nie rusza, to tu momentami ciarki po plecach mi przechodziły.

Na koniec tego wpisu deklaruję zaś, że wracam do mych przeszłych postanowień. Zacznę od uszu – wrócę na BookRiot i poszukam innych podcastów. W tym więc miejscu chciałbym się zwrócić do Was z prośbą o pomoc. Jakie portale książkowe nawiedzacie? Jakich fantastyczno-literackich podcastów słuchacie? Jakie blogi anglojęzyczne macie na swych listach? A może macie nawet jakieś konkretne propozycje książkowe? Poczyniłem już pewne pierwsze kroki i wzbogaciłem listę „To Read” na mym koncie goodreadsowym o kilka ciekawych pozycji. Deklaruję też, że me następne przyjacielskie zamówienie książkowe będzie składało się z książek w Polsce niewydanych.

But some gifts are worse than curses, and the dark side of the gift is that they know. The lost, the stragglers, those who should not have been taken but were, the innocents, the struggling, tormented shades, the gathering ranks of the dead, they know. And they come.

[John Connolly, Dark Hollow]