Minął miesiąc od publikacji pierwszej części wywiadu z Krzysztofem Piskorskim. Byłem przekonany, że rozmowę uda mi się dokończyć nieco wcześniej, ale nie doceniłem tego, ile dodatkowych zajęć ma pisarz. To chyba taki błąd w postrzeganiu pisarzy – często wydaje się nam, że całe swe życie spędzają na pisaniu, więc i powinni znaleźć nieco czasu. A są przecież konwenty, spotkania autorskie i wiele innych. Wstrzymuję jednak swe dygresje – dużo lepiej poczytać, co ma do powiedzenia autor.
Wit Szostak to miłośnik Tolkiena, który jednak od fantastyki stroni, a do tego doktor filozofii grający na skrzypcach, gęślach i dudach. Jest to też zdobywca Nagrody im. Janusza A. Zajdla i Nagrody Literackiej im. Jerzego Żuławskiego oraz nominat do Nagrody Literackiej Nike i Paszportu Polityki. Przeczytawszy przedpremierowo Zagrodę zębów nie mogłem sobie odmówić próby porozmawiania. Próba udaną się okazała, a jej przeciekawe (zgodnie z mą jakże skromną opinią) rezultaty widzicie poniżej.
Mam nadzieję, że pamiętacie, że niedawno recenzowałem entuzjastycznie Czterdzieści i cztery, ale nowością dla Was jest na pewno fakt, że jednocześnie prowadziłem rozmowę z autorem, Krzysztofem Piskorskim. Dla formalności dodam, że autor ten debiutował literacko w wieku 22 lat i od tamtego czasu za działalność dziennikarską i literacką właśnie nagrodzony został między innymi Quentinem, Zajdlem, Złotym Wyróżnieniem Żuławskiego oraz Encouragement Award (nagroda dla młodych twórców przyznawana przez Europejskie Stowarzyszenie Science Fiction).
Ja sobie wędruję gdzieś po tatrzańskich szlakach, nosząc na plecach młodszego potomka, a Was zachęcam do lektury drugiej części wywiadu. Tym razem dowiaduję się arcyciekawych rzeczy o mym rodzinnym mieście i podejmuję czytelnicze wyzwanie. A do tego sporo o planach wydawniczych Solarisu i o trudnych początkach czytelniczych i pisarskich.
Mało jest osób, które zrobiły tyle dla polskich czytelników fantastycznych, co mój dzisiejszy interlokutor. Wydobył z zapomnienia polskich klasyków science fiction. Podobnież uczynił z wielkimi niedostępnymi spoza polskich granic. Organizuje w przepięknym miejscu jedyny w swoim rodzaju festiwal. Redaguje, edukuje, wydaje i nieustannie działa w fandomie. Wojciech Sedeńko to po prostu jeden z filarów nadwiślańskiego czytelnictwa fantastycznego. A mi, maleńkiemu, udało się namówić go na rozmowę.
Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén