Przeprowadzony niemal pół roku temu wywiad z Anitą Musioł okazał się nie tylko wzbudzać pozytywne reakcje czytelników, ale też był dla mnie wartościowym spojrzeniem na branżę książkową od środka. Niemal od razu zdecydowałem, że chciałbym przeprowadzić więcej takich rozmów. Za podpowiedzią założycielki Wydawnictwa Pauza skontaktowałem się z Kamilą Buchalską, współtwórczynią wydawnictwa Książkowe Klimaty. Ku mej uciesze zapytanie zostało rozpatrzone pozytywnie, a rozmowa rozhulała się prędko.
Nie tak dawno temu, w ramach share week, polecałem zapoznać się z Klubem A+A. Postanowiłem iść za ciosem i poczynić połowę obsady tegoż bloga moim kolejnym interlokutorem. Ambrose zgodził się i teraz z przyjemnością mogę zaprezentować treść naszej pogawędki. Zapraszam do lektury, a potem pędźcie na bloga, który jest swoistym ewenementem, gdyż jest nie tylko aktywnym, ale i pozbawiony profilu na Facebooku.
Jakże miło zbiegły się okoliczności: akurat 8 marca czynię kolejny krok ku nadrabianiu mych zaległości w zakresie wywiadów z pisarkami. Rozmowa z Anną Kańtoch była pierwszym krokiem na tej drodze, a dziś pora na następny. Ma dzisiejsza interlokutorka na polskiej scenie fantastyczne obecna jest już od 20 lat, lecz przez długi czas pozostawała na jej zapleczu. Na całe szczęście za sprawą Olgi i ostów oraz wydawnictwa Rebis wydającego ponownie cykl Teatr Węży jest szansa, że Agnieszka Hałas zajmie miejsce w pierwszym rzędzie. Zapraszam do rozmowy o pisaniu, zawodowym rozdwojeniu jaźni i początkach pewnego ka-ira.
Zdjęcie: Adam Rotter
Myślałem, że przerwa świąteczno-noworoczna nieco bardziej pokrzyżuje mi szyki, ale od ostatniego wywiadu minęło jednie nieco ponad półtora miesiąca. Duża w tym zasługa responsywności mej interlokutorki. Mimo tego, że me drogi z literacką grozą nie schodzą się raczej, to od pewnego czasu podziwiam inicjatywę Klasyka Horroru oraz serię wpisów Przestrzenie grozy. Luke Rhei prowadząca blog Przestrzenie tekstu napracowała się solidnie i to właśnie ta groza, na przekór sobie, pokierowała me wywiadowcze zapędy. To i reszta świetnego bloga.
Przy okazji wpisu okazyjno-urodzinowego wspomniałem o pewnej dobrej duszy, która udzieliła mi porady nim jeszcze Pożeracz ujrzał światło dzienne. Okazało się, że można nie tylko lubić Murakamiego i prowadzić świetny blog, ale i do tego z wielką życzliwością podchodzić do nieznajomego, który chce Ci robić konkurencję. Dobrze, dobrze – przesadzam z tą konkurencją, ale Natalia życzliwa jest wielce, a Kronika Kota Nakręcacza to miejsce urokliwie książkowe, choć nieco chłodne arktycznymi wichrami. Innymi słowy: zapraszam do rozmowy o biegunach, amerykańskich metropoliach i książkach, książkach przede wszystkim.
Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén